Yaşadığımız olağanüstü durumlara paralel olarak çevrimiçi dersler eğitim sistemimize adeta bodoslama bir şekilde daldı. Çocuklar bu duruma adapte olmada gerçekten çok zorlandı. Öğrencilerin çevrimiçi derslerden hoşlanmamalarının birkaç nedeni var:
- İlk olarak, canlı derslerde sınıfların yeterince etkileşimli olmadığını, birebir olmadığını düşünüyorlar. Bazen sorularına cevap alamadıklarını düşünüp dışlanmış hissediyorlar.
- İkinci olarak, bazı öğretmenlerin monoton dersleri ve bölümleri sunma biçimleri onları uykulu ve bitkin kılıyor.
- Üçüncüsü, öğretmenlerinin onlarla pek ilgilenmediğini hissediyorlar, sadece bölümleri hızlı bir şekilde bitirmek ve onlara çok fazla ev ödevi vermek için acele edildiğini düşünüyorlar. Evde sınırlandırılmış olmaları ve ödevlerini zamanında bitirme yükü onlara büyük stres yüklüyor. Ayrıca, COVID-19 durumu, birçok kurumu, öğretmenlerin öğretim materyallerini dijital hale getirip çevrimiçi ortama koyarken aynı zamanda sınıflarını öğrencilere teslim ettikleri "acil durum uzaktan öğretim" stilini benimsemeye zorladı. Bu yaklaşımın ani olduğu için mevcut en iyi teknik olmadığını hissediyorum ve öğrenciler onunla ilişki kuramıyor.
- Dördüncüsü, sosyal etkileşim eksikliği de onları kolayca sıkılmalarına neden oluyor. Arkadaşlarının doğum gününü sanal olarak kutlamakla veya çevrimiçi toplantılara yetişmekle çok ilgilenmiyorlar. Grup çalışmasını veya arkadaşlık faaliyetlerini özlüyorlar.
- Ayrıca, öğrenciler konsantrasyonlarını kolayca kaybettikleri için internet bağlantısı ile ders dışında şeylere de odaklanabiliyorlar.
- Dahası, çevrimiçi sınıflarda çok fazla dikkat dağıtıcı şey var. E-postaları kontrol etmek veya Facebook'a hızlıca göz atmak gibi. Bütün bunlar sınıf derslerine odaklanmayı zorlaştırıyor. Çok az öğrenci aslında diğer pencerelere gitmekten kendilerini alıkoyabilir. Gerçek bir sınıf ortamında, öğrencilerin yakalanma korkusuyla öğretmenin derslerine konsantre olmaktan başka seçeneği yoktur. Ancak, çevrimiçi dersler sırasında böyle bir korku faktörü yoktur. Diğer sitelerde biraz gezinmenin bir zararı olmayacağını düşünüyorlar.
Biz yetişkinler mevcut durumu anladıkça, çocuklarımıza rehberlik etme ve onlara hiçbir şeyin sonsuza kadar sürmediğini, herkesin farklı olduğunu açıklama sorumluluğu üzerimizde hissetmeli; öğretmenleriyle işbirliği yapmalı ve kaosu kucaklamalı, çevrimiçi dersleri takdir ederek özendirmeye çalışmalıdırlar.
Umarım yüzyüze eğitime dönüş yaptığımız güzel günler çok yakın zamanda gelir.
Florida eyalet üniversitesi iş analisti Amara Wallis'ten alıntılar içermektedir.
0 Yorumlar